به بهانه ی عشق باختیم همه چیز را .. 

عشق را ... لبخند را ... زندگی را ...

کشیدیم تمام درد های دنیا را به تنهایی

کشیدیم لحظه های انتظار را به تلخی و بی قراری ...

لبخندهامان به سردی پاییز

حرفهامان خاموش

اشکهامان آرام

گونه ی آرزو هامان پر شده  از بوسه ی مرگ ...

برای ما زندگی تنگنای ماتم هاست ...

و تو آنجا خوش باش با نشاط هستی ... غرق در غوغای شاد زندگی

شاد زی ... عشق من ...

وقت غمگین شدنت یادی از این من سرگردان کن ...

نرم نرمک قدم آهسته کن ای دوست کمی ...

نگهی بر من کن ...

غنچه ی مهرت اگر باز شکفت ... برای من سعادت آرزو کن ...

برای من سعادت آرزو کن ...