گاه دلتنـــــــگ می شوم دلتنـگتر از تمام دلتنگـــــــــی ها
حسرت ها را می شمارم
و باختن ها
وصدای شکستن را
... نمیدانم من کدامین امید را ناامید کردم
وکدام خواهش را نشنیدم
وبه کدام دلتنگی خندیدم
که چنین دلتنگــــــــــــــــم
دختر که باشی!
نفس بابایی!
لوس بابایی!
عزیز دردونه بابایی!
حتی اگر بهت نگه...
دستت رو میذاره روی چشماشو میگه :
این تویی که به چشمای من سوی دیدن میدی...
خلاصه دختر
یک کلام
نـــفــــس بـــابــــاســــت...
<
مَـטּ هـر روز و هـر لحظـﮧ نگرانت مے شوم
ڪـﮧ چـﮧ مے ڪُنے ؟
ڪُجایے ؟
در چـﮧ حالے ؟
پـنـجـره اُتـاقـم را بـاز مے ڪُنم و فـریـاد مے زنـم
تنهـاییـت بـراے مَـטּ
غُصـه هـایـت بـراے مَـטּ
هـمـﮧ بُـغـض ها و اشڪهایـت بـراے مَـטּ
تــو فـقـط بـخـنـد
آنقـدر بـلـند تـا مَـטּ هـم بشـنوم صـداے خـنـده هـایـت را
صـداے هـمـیشـﮧ خـوب بـودنـت را ...
<
خـــــــــــدایـا...!
انـدکـــی نـفـهــمــــی عـــــطـاکــــن که راحـــــت زنـــــدگـــی کنـــیـم!
مــــردیـــم ازبــــس فــــهـــمـیـــدیــم وبــه روی خــودمـــون نــیـــاوردیـــم...!
<
تو دنیا هیچ چیز غیــــر قابل توضیح تــر از این اتفاق نیست که
اونیکه مــــــــــن بزرگش کردم ؛
کوچیکم کرد ...
تو تکراری ترین ” حضور ” روزگار منی
و من عجیب ؛ به آغوش تو
از آن سوی فاصله ها
خو گرفته ام . .
گوشه اي نشسته و روياهايش را به دودِ قـلــیـان ميسپارد .......
<
آفتـــــــابـــ کـﮧ مے تـابــــــد...
پرنـــــــده کـﮧ مے خوانـــــد...
و نســــــــیــمــ کـﮧ مے وزد
بـــا خـــــود مےگویـــمــ
حــتمــا حـــــال تــــ❤ـــو خوبــ استـــ
کـﮧجهـــــــانــ ایــنــ همــﮧ زیبـــــــاستـــ ...
یک نفر برای همه نگرانی هایت
بیدار است ...
یک نفر که از تمام زیبایی های دنیا
تنها تو را باور دارد ...
کسی که احساسات ِ تو رو بازی می گیره
و تنهات میذارهچند قدم اونورتر زیر ِ
پایِ کسی دیگه داره لِــــــــــــه می شه
شک نکن . . .
<
میگن خدا هرکی رو بیشتر دوست داشته باشه
بیشتر امتحان میکنه.
حساب که میکنم میبینم پس خدا دیوونه ی منه...